(Nie)tolerancja na kaczym podwórku, czyli historia Brzydkiego Kaczątka

Zdjęcie: Wikipedia

Treści z podstawy programowej:

rozwijanie zainteresowań gatunkiem, jakim jest baśń;
własna interpretacja wydarzeń i motywów postępowania bohaterów z utworu, będącego w kanonie lektur szkolnych;
kształtowanie zdolności słuchania oraz formułowania wypowiedzi dotyczących Brzydkiego Kaczątka;
kształtowanie gustów estetycznych, pojęcia brzydoty i piękna;
wspieranie aktywności dziecka poprzez zabawę;
podejmowanie nowych zadań i wyzwań twórczych poprzez wcielanie się w role;
nauka poprawnego stawiania pytań, również stawiania pytań, również natury filozoficznej;
zachęcanie do tolerancji jako wartości społecznej;
rozwijanie zdolności pracy pod kierunkiem bibliotekarza;
budowanie wartości społecznych – poczucia przynależności do grupy.

Wiek i grupa uczestników: uczniowie klas I-III szkół podstawowych.

Czas pracy: 60 minut.

Cele zajęć:
Uczeń:

przypomina sobie baśń Brzydkie Kaczątko;
podejmuje rozmowę na temat wartości takich jak: akceptacja, wyrozumiałość, łagodność, dobro, zrozumienie, a więc takich, których zabrakło dla brzydkiego pisklęcia;
dzieli otrzymane ilustracje na brzydkie i ładne oraz potrafi powiedzieć, czym kieruje się w trakcie porządkowania obrazków;
potrafi znaleźć podobieństwa i różnice między własną osobą a kolegami i koleżankami z klasy; wie, że odrzucanie tych, którzy się czymś od nas różnią, jest postawą niewłaściwą;
wciela się w rolę bohaterów baśni, odgrywając miniscenki;
zadaje pytania dotyczące świata przyrody lub historii Brzydkiego Kaczątka, próbuje również znaleźć właściwe odpowiedzi;
dekoruje koszyk z wydmuszkami;
formułuje zdanie dotyczące tego, w jaki sposób chce pomóc odrzuconemu kaczątku.

Warunki techniczne: stoliki i krzesła.

Formy pracy:

zbiorowa;
indywidualna;
grupowa.

Metody pracy:

rozmowa kierowana;
pytań inspirujących;
minidrama;
sytuacyjna;
waloryzacyjna.

Materiały dodatkowe:

maskotka kaczki (kaczątka, łabędzia);
5 dużych kopert, w każdej z nich napis „brzydkie” i „ładne”, oraz pakiet kolorowych ilustracji i rysunków, dobranych według kategorii, np.: I – domy, kamienice, miasta, II – pisklęta różnych gatunków ptaków, III – ubrania, stroje, modelki, IV – zjawiska pogodowe (deszcz, wichura, tęcza, grad, błoto), V – obrazy, rysunki, grafiki dotyczące malarstwa (w tym abstrakcyjnego)
dwa kłębki włóczki (zielony i biały);
kolorowe chustki (szara, pomarańczowa, czarna, czerwona itp.);
ok. 10 wydmuszek;
wstążki, kolorowe bibuły, ozdoby wielkanocne według możliwości i uznania;
niewielki koszyk;
przykładowe wydania baśni H.C. Andersena będące w zbiorach biblioteki.

Baśnie Andersena są piękne i smutne jednocześnie. Bohaterowie cierpią zimno, chodzą głodni lub nie mogą znaleźć pomocy i zrozumienia. Jednak żaden inny baśniopisarz nie uczy dzieci tak szybko i skutecznie, jak nie być obojętnym i okrutnym wobec innych.

Kaczki mają bardzo poukładane życie rodzinne. Weźmy chociaż Kaczkę Dziwaczkę, która doskonale wie, jak umiejętnie załatwić sprawunki, lub też Kaczora Donalda – hałaśliwego przyjaciela dzieci i jego rodzinę z Kaczogrodu. Co jednak, kiedy nieproszony gość wkracza na kacze podwórko? Czy kaczki potrafią okazać sympatię i tolerancję? Jeśli ktokolwiek z was je obserwował...

Zaprenumeruj, by czytać dalej

Artykuły są dostępne dla czytelników z pełnym dostępem do serwisu.

Od 93 zł do końca roku. Prenumerata

Baza 800 artykułów dla bibliotekarzy

Drukowane numery pocztą

Szkolenia i porady prawne

Archiwum wszystkich numerów